BACALARIUS

BACALARIUS

item BACULARIUS et BACHILARIUS qui cxpletô tytociniô, in aliqua facultate, proximum limen obtinet. In Academiis notissimum. A' bacillo Rhenano dicti, quod primi studii auctoritatem, quae per exhibitionem baculi concedebatur, iam consequuti essent. Et prisci certe possessiones, libertatem, munera, dignitates, ipsumque aliquando Regnum, porrectâ hastâ, vel loeô eius festucâ, vitgâ, baculô, bacillô, etc. conferebant. Vide in Festuca. Hinc et apud Anglos, in Curiis Baronum, omnia pene inter dominum et vassallos (quos Tenentes per virgam ideo appellant) peraguntur traditione baculi. Veruntamen graviter non affirmabo, inquit Spelmannus, hanc esse genuinam vocis originem, nam in gradibus Scholasticis exhibendis, nondum reperio baculi ministerium: ni ad rem faciat, quod initiati in Artibus, sub conductu argenteae, vel deauratae vitgae, a Praecone Academiae exhibentur: in Gloss. Archaeol. In castrensi militia Bacalarii dicebautur, qui peractô fortiter tyrociniô cingulum militare, vel aurata calcaria accipiebant: Classes enim in militia erant Taronum, Bacalariorum et Vexillatorum. Alii sunt Buccellari, celebre olim genus equitum sub Magistro militum in Oriente, Pancirol. in Comm. ad Notit. Imp. Or. c. 47. Latius sumitur vox Bacalarii in antiquis Constitut. Admitalitatis in Anglia, ubi de ipso Admiralio usurpatur, et omnes dignitates infra Baronis comprehendit. Plura de hac voce, vide apud Spelmannum praefatum, et infra vocibus Bacchelarii, item Bacillarii.